“زیباترین چیز در تهران آن زمان، باغ‌های انبوه آن بود. همه چیز سرسبز بود و ایرانیان متجدد از فرنگ برگشته می‌گفتند: وای، مایه شرمندگی است که تهران درست مانند باغ بزرگی است، چرا ساختمان‌ها این قدر کم است. پاریس را ببینید درختان بسیار کمی آنجا می‌بینید و تا چشم کار میکند ساختمان وجود دارد. شما می‌توانید این سخن را نشانه بی خردی حاکم بر ذهن تجددگرای شرقیان از فرنگ برگشته‌ای بدانید که به جان شهرهای سنتی خودشان افتاده بودند.”