“هیچ چیز به اندازه عشقی که منظور معینی نداشته باشد فرساینده نیست.
نیروی شخص را می خورد و از میان می برد. سودای شناخته شده روح آدمی را سخت به خود مشغول می دارد؛ شخص از آن یه ستوه می آید؛ ولی دست کم می داند به خاطر چه. هر چیز تحمل پذیر است مگر احساس خلا...”