“Страста постои за да биде задоволена; во спротивно би била смирение, а не страст. Настрана што ниедна страст не може да се задоволи целосно. Копнееш по нешто, на пример по вода. Несреќен си и неисполнет додека копнееш, така барем мислиш и мислиш дека среќата ќе дојде кога ќе ја задоволиш својата жед. И еве, конечно, доаѓа првата голтка. Среќен си. Но само со првата голтка. Веќе со втората ти си по малку среќен, и со секоја наредна стануваш се понесреќен, оти класденецот е тука, ама копнежт бледнее и го снемува. Каков привид: беше несреќен додека растеше копнежот а сега си несреќен затоа што то ј се смалува! Ако е така, среќата е само миг: мигот кога го добиваш она по што си копнеел, првата капка. Во неа се`, вечноста.”