“اکنون گوشت تن من از بین می‌رفت اما هسته‌ام در فکر زندگی تازه‌ای بود. یک دقیقه بعد، از هلویی به نام من اثری نمی‌ماند در حالی که هسته‌ام نقشه می‌کشید که کی و چخ جوری شروع به روییدن کند. من در یک زمان معین هم می‌مردم و هم زنده می‌شدم.”