“Կմեռնեին այս հուշերը, եթե ճշմարտությունը, որ նախ և առաջ ու նախ և հետո գործ է՝ քրտինքով շաղախված, երիցս հաստատված չլիներ մեծերի հավատքով, կյանքով ու մահով: Թատրոնն էլ ռանչպարի գործ է՝ արշալույսից մինչև վերջալույս. բեմը դաշտ է, խոնավություն է սիրում՝ արցունքի մանավանդ՝ քրտինքի կաթիլներ: Առանց դրա հացը կիսատ է...”