“آن زندگی را که باعث نوشتن می‌شود نمی‌توان روی کاغذ آورد. آن زندگی بی آن‌که خود نویسنده بداند به پیش می‌رود. فارغ از اشتغالات فکری و هیاهو، در گودال‌هایی عمیق و تاریک که خاطرات شبح‌وار به‌خاطر ما در آن‌جا نبرد می‌کنند، یکدیگر را از پا درمی‌آورند و در پایان که چندتاشان باقی می‌مانند در پیش چشم ما ظاهر می‌شوند، اما با همان برخورد بی‌اعتنایی مواجه می‌شوند که پیشخدمت‌ها هنگام آوردن فنجانی قهوه‌ی اضافه.”