“Το θέμα των ελληνικών διεκδικήσεων δεν μπορεί κανείς να το θίγει επιπόλαια. Κι ωστόσο γίνονται μερικά παράξενα πράγματα, που γεννούν ερωτήματα. Πότε θυμόμαστε και πότε ξεχνάμε τις διεκδικήσεις μας; Όσο υπήρχε πχ Μουσολίνι κανείς δε διεκδικούσε τα Δωδεκάννησα. Όσο ήμασταν κάτω από την "προστασία" της Αγγλίας το Κυπριακό ήταν ανύπαρκτο θέμα για το επίσημο κράτος. Ούτε καν γίνονταν λόγος για την Βόρειο Ήπειρο την εποχή που η Αλβανία ήταν κάτω από την "προστασία" της Ιταλίας. Θυμηθήκαμε τη Βόρειο Ήπειρο μετά το 1945. Γιατί; Η ξενόδουλη ολιγαρχία προσποιείται την εύθικτη στα εθνικά θέματα, ενώ ποτέ, μα ποτέ δεν πόνεσε και δεν αγάπησε τούτη την αιματοποτισμένη τραχιά γη και τον αδούλωτο λαό της." [από την "απολογία" (9-11-1952) του Νίκου Μπελογιάννη]”