“روشنایی گاز خواندن، ورق بازی کردن، و حتی صحبت کردن را نیز دلپذیرتر کرد. شب ها هنگام غذا خوردن می شد غذا را دید. می شد تیغ ماهی را درآورد، می شد دید چقدر نمک یا فلفل از نمکدان و جای فلفل فرو می ریزد. اگر سوزنی یا چیز کوچیک دیگری به زمین می افتاد لازم نبود تا روز بعد منتظر بمانند. عنوان کتاب ها را در قفسه ها می شد دید و‌خواند. مردم بیشتر مطالعه می کردند. تصادفی نیست که تعداد روزنامه ها، مجلات، کتاب ها و صفحات موسیقی و اوراق نت در اواسط قرن نوزدهم به طور ناگهانی افزایش یافت. تعداد روزنامه ها و نشریات ادواری در انگلیس کمتر از صد و‌ پنجاه مورد در ابتدای قرن به تقریبا پنج هزار در پایان قرن رسید.”