“Σκέψου όμως ότι όλα είναι ζεύγη σε τούτο τον κόσμο, το καθετί έχει και το ταίρι του, για να μπορούμε να το ξεχωρίσουμε. Αν δεν υπήρχε κάθε φορά, πλάι στο ένα, και το αντίθετό του, δεν θα υπήρχε κανένα από τα δύο. Χωρίς τη ζωή δεν θα υπήρχε ο θάνατος, χωρίς τον πλούτο ούτε η φτώχεια, και αν εξαφανιζόταν η βλακεία, ποιος θα μιλούσε για εξυπνάδα; Το ίδιο συμβαίνει με την καθαρότητα και την ακαθαρσία, είναι ολοφάνερο. Το ακάθαρτο ζώο μιλάει στο καθαρό: "Μου χρωστάς ευγνωμοσύνη, γιατί, αν δεν υπήρχα εγώ, πως θα ήξερες ότι είσαι καθαρό και ποιος θα σε αποκαλούσε έτσι;" Και ο κακός λέει στον δίκαιο: "Πρέπει να πέσεις στα πόδια μου, γιατί χωρίς εμένα ποιά θα ήταν η υπεροχή σου;”