“و این جاست که آدم می فهمد, میراث زبانی مشترک حتا می تواند از سایر مواریث مهم تر باشد. وقتی اشعار مجلس سماع حنفی ها و حنبلی ها, مملو می شود از شیر خدا و دست گیر افتاده گان و شاه مردان و سرسلسله ی جوان مردان, مرتضا علی حیدر...”