“تو نازکی، طاقت کلمات بسیار ما نداری. مرا دهان پر از آرد است.   برون می‌زند. تو می‌رنجی، ضعيف می‌شوی. مرا اگر هزار برنجانند هیچ جز قوی‌تر نشوم و جز عظیم‌تر نشوم. من در دوزخ روم، و در بهشت روم، و در بازار... و تو نازکی نتوانی رفتن.”