“تابستان سیزده سالگی ام یک آگاهی جدید برایم به ارمغان آورد؛ انرژی بی حد و حصر، حس تقویت شده ی بویایی و چشایی. برای اولین بار به نظر می رسید به راستی متوجه گل های کنار جاده می شوم؛ بوی شب در کنار دریا؛ طعم نان تازه مادرم، سیاه شده در میان زغال ها، اما لطیف در زیر لایه ی خشک خاکستر. دنیا تقریبا یک شبه حالتی مادرانه به خود گرفته بود و رازهایش بی انتها بود. من آغوشم را برای ورود به آن باز کردم. هر جوانه، هر گل، درخت، پرنده و جانور، وجودم را با لذت و ملاطفت پر می کرد.”