“Θα 'ρθει η εποχή, αγόρι μου", συνεχίζει ο στρατιώτης, "που τα μαλλιά της μητέρας σου θ' ασπρίσουν κι αυτό το μέτωπο θα γεμίσει ρυτίδες - και θα 'ναι μια ωραία ηλικιωμένη κυρία. Φρόντισε, τώρα που είσαι νέος, να μπορείς τότε να σκεφτείς, "Εγώ ποτέ δεν υπήρξα αφορμή ν' ασπρίσει έστω και μία τρίχα στο αγαπημένο της κεφάλι, εγώ ποτέ δε χάραξα ούτε μια ρυτίδα θλίψης στο πρόσωπό της!" Γιατί, απ' όσα θα 'χεις στο νου σου όταν γίνεις άντρας, αυτό θα 'ναι το πιο σημαντικό, Γούλιτς!”