“عصيان خاموش
حيات مرا مرداب هاي بي پايان فراگرفته است
و شكنجهء رياها و پستي ها از هيچ سو آرام نمي گذارد

صحراي جستجو را اقيانوس هاي سراب فرو برده است
واشك هاي تمساح تهي ها را يكي به يك سرنگون ميسازد

اما، با اينهمه ، ايستادگي خواهم كرد
و آن هنگام عظيم را انتظار خواهم افتاد

اي سرود تنهايان
اي رنج رهاننده
با تو ايستاده ام و با تو فرو خواهم افتاد

بگذار سنگيني كوهها هرگز مرا رها نكند
و نفس سپيدمردگان طوفاها را خاموش سازد
بگذار جادوي ابوالهول همچنان ناگشوده ماند
وعصيان آنتيگون در دخمه ها نابودي پذيرد

من از پاي نخواهم نشست
وهنگام آخرين را انتظار خواهم كشيد

اي سرود تنهايان
اي رنج رهاننده
با تو ايستاده ام و با تو فرو خواهم افتاد”