“...αίφνης έριξε μια ματιά έναντι του δρόμου, πέρα από το κοιμητήριο.
Απέμεινε ασάλευτη. Της φάνηκε πως κάποιος είχε τραβήξει τις κουρτίνες αυτοστιγμεί. Άγγιξε το κεφάλι της. Το φως είχε πέσει κι άλλο. Δεν ακουγόταν ούτε μακρυσμένη φωνή ούτε ψίθυρος.”