“مارتا عاشق پر سياوش بود. دانيك هر سال چند گلدان برايمان هديه مي آورد. همه خشك مي شدند. پر سياوش هاي دانيك هميشه سرحال بودند، با برگ هاي سبز تيره و ساقه هاي سياه، به قول آلنوش شبيه سيم برق. مارتا مي گفت (( زيباترين گياه دنياست! چرا نگه داشتنتش اين قدر بايد سخت باشد؟ ))٠ آلنوش شكلك در مي آورد٠ (( نگه داشتن چيزهاي زيبا آسان نيست، مثل نگه داشتن من!))”