“مِري هغه ورځ د ریاضۍ په لوست کې رښتینې سوکالي وموندله. هغې شمېرې په دوو ساده فکرونو کې وېشلې شوې: سم او ناسم. خو د شمېرو برعکس، ډېر لږ ټکي به وو چې یواځې یو مطلب يې درلودو. هغه به خوځېدل او بدلېدل، او ناڅاپه به بله بڼه پټ شول او بیا به يې پاس ټوپ کړ. ټکي ښويدونکي او ژوندي وو؛ ټکي به د هغې موټي نه په تاوېدو تاوېدو ووتل او نوي څه به ترې جوړ شول. .ټکي له خطره ډک وو”