“Չո՛ր, անջրդի՛ լեռնատափաստանի փոշու մեջ ընկած կանաչ ու դեղին զմրո՜ւխտ։ Օազիսի պես մենակ... Արևի ծանր տոթի հետ գոտեմարտի ելած... Քեզ վրա փչող հրաշունչ քամիների դեմ քո այգիների զովության պատնեշը պարզած... Դարավոր, արևի քաղաք, այդ ինչպե՞ս պատահեց...”