“Η Μάντι την ξέρει καλά τη ζωή, τα ‘χει φάει τα ζόρια με το κουτάλι, ένα βράδυ πέταξε έξω μες τα μαύρα μεσάνυχτα κι από κοντά ολόκληρη την κουστωδία του, κάτι πεθαμένους Δρυίδες που της είχαν κουβαληθεί μαζί με τον τύπο, μαζί και μια παρέα κέλτικα πνεύματα, που ήταν συνηθισμένα στη ζωή στα σπήλαια, όχι στο Χόουβ. Πήρανε όλοι τους πόδι με τα αναθεματισμένα τα καζάνια τους και τα δόρατα τους, ο Λουγκ και ο Τρογκ και ο Γκλουγκ.. και από κοντά το μέντιουμ Σάιμον και ξοπίσω του τα βρωμοσώβρακά του, που φύγανε από το παράθυρο του πρώτου ορόφου…”