“Ζω και νιώθω καλά. Θα τα καταφέρω", είπε μέσα του και τράβηξε απ' την κοιλιά του μεγάλου ρολογιού το βιολί που είχε να παίξει πολύ καιρό.
Πήγε στη σκάλα μπροστά απ' το σπίτι και άρχισε να παίζει. Έπαιξε το "Την τελευταία Κυριακή" και ύστερα τους "Λόφους της Μαντζουρίας". Γύρω απ' την λάμπα πετούσαν νυχτοπεταλούδες, έκαναν και κύκλους γύρω απ' το κεφάλι του, ένα σμήνος μέσα στα φτερά και τις κεραίες. Έπαιξε μέχρι που οι σκονισμένες, στεγνές χορδές να σπάσουν όλες η μια μετά την άλλη.”