“Ολάνθιστα τα χείλη σου
φιλούν ένα ένα τα µατόφυλλά µου.
Προσφέρουν χαρές δοσµένες στο πάθος,
να ονειρευτώ κρίνω πως δεν θα’ ναι λάθος.
Τα φύλλα της καρδιάς µου
µεµιάς σκιρτούν
άνθη που χορεύουν,
µιλούν, αστράφτουν.
Ολάνθιστος ο εξεγερµένος έρωτάς µου.
Ολάνθιστη εγώ, η πάλαι ποτέ µαραµένη.”