“Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά μέσα στο στήθος της. Ένιωθε μικροσκοπική και αδέξια κι εμβρόντητη μπροστά σ’ αυτή την ταυτόχρονη επίδειξη του χάους και της υπεροχής της φύσης, που με την μεγαλειώδη απεραντοσύνη της της δημιουργούσε αγάπη, περιέργεια και δέος για την πανέμορφη, ανθρωποφάγα θεά που κατοικούσε στην καρδιά του δάσους και αποδεκάτιζε αργά τον πληθυσμό του Κιάπονσκανς.”