“Τα ανθρώπινα πλάσματα αναζητούν πάντα παράλογες ευθύνες για τα γεγονότα. Έτσι γίνεται. Είναι πιο απλό. […] οι σύντροφοί μου στη μάχη, Μαύροι και Λευκοί, έχουν ανάγκη να πιστεύουν ότι δεν είναι ο πόλεμος που μπορεί να τους σκοτώσει , αλλά το κακό μάτι. Έχουν ανάγκη να πιστεύουν ότι δεν θα τους σκοτώσει κατά τύχη μία από τις χιλιάδες σφαίρες που θα ρίξουν οι εχθροί από απέναντι. Δεν τους αρέσει το τυχαίο. Το τυχαίο παραείναι παράλογο. Θέλουν κάποιον υπεύθυνο, προτιμούν να σκέφτονται ότι την εχθρική σφαίρα που θα τους πετύχει την έχει κατευθύνει, την έχει οδηγήσει κάποιος κακός, μοχθηρός, κακόβουλος.”