“Απέμεινε για αρκετή ώρα βλοσυρός, χαμένος ολότελα στα περίπλοκα μονοπάτια των σκέψεών του. Ένιωθε ένα κάλεσμα, μια προτροπή που δεν μπορούσε να εξηγήσει. Ήταν η μοίρα, που του έγνεφε να αφήσει τις σκιές, να γυρίσει πίσω, να ταξιδεύσει πάλι. Το άγνωστο τον είχε παγιδέψει· είχε αφεθεί να τον παρασύρει ο ποταμός του χρόνου, ο ποταμός με τους μυριάδες προορισμούς...”