“مردم وقتی در تاریکی باشند روی زشت شان را راحت تر نشان می دهند. هیچ هراسی از دیده شدن ندارند چون در تاریکی دیده نمی شوند. همه مثل هم هستند؛ شب هنگام نه تنها تشخیص آدم خوب و بد ممکن نیست بلکه جای خوب و بد عوض می شود. نیکی ها را به زشتی انگشت نما می کنند و در عوض قبح ها صواب می شوند. در ظلمات حتی خود آدم هم نمی تواند بفهمد کجاست و تا الآن به کدام سمت خدمت می کرده. به معنی واقعی انسان بوده یا خیال می کرده که انسان است”