“اگر دشمن در درونت است و تو بیرون را لعن می‌کنی، به خطا رفته‌ای. تا وقتی این خطا را می‌کنی، این آتشبار مرتب بر تو می‌بارد؛ مگر این‌که موضع آتش را کشف کنی که از کجا می‌آید، همان‌جا را بکوبی. می‌گوید: این رفیق تو نیست که تو را خوار یا معتار می‌کند؛‌چیزهایی در درون تو هست که زمینهٔ رفاقت تو با چنین فردی است و از این‌جاست که ضربه می‌خوری و آسیب می‌بینی. یعنی محور دوست‌های بیرونی انسان، ریشه‌های اخلاقی درونی انسان است . دوستان داخلی وجود انسان هستند که زمینهٔ دوستی‌های بیرون را فراهم می‌کنند.”