“ [...] η ανθρώπινη ζωή κυλάει με απουσίες, ενώ οι παρουσίες θεωρούνται δεδομένες. Κι έρχεται, τελικά, εκείνη η σιωπηλή και μοναχική στιγμή που υποχρεωτικά καταχωρίζεις τον άλλο στη στήλη των απόντων, χωρίς να πάψεις να πιστεύεις στη συνέχεια και στη ζωή.”