نمیدانم آیا کسی قبلاً به این نکته اشاره کرده است که یکی از مشخصات اصلی زندگی تفکیک است. اگر یک لایه گوشت مارا نپوشانده بود میمردیم. آدم فقط تا وقتی وجود دارد که از اطرافِ خود جدا شده باشد. جمجمه کلاهخود مسافران عالم است. در درون بمان وگرنه تلف میشوی. مرگ عریان شدن است. مرگ آمیختن است. آمیختن با مناظر اطراف شاید خارق العاده باشد، اما این کار مترادف است با تمام شدن جان شیرین....?