მაიაკოვსკის თეატრი in Georgian Library

Mar 15, 2017 Temuka Zoidze rated it really liked it

ზაზა ბურჭულაძის შემდეგ თანამედროვე ქართულ ლიტერატურაში ეს წიგნი ერთ-ერთი ყველაზე კარგი მცდელობაა ელიტების გამასხარავების, დიდ ავტორიტეტებზე დაცინვისა და დაწინაურებულ კლასებზე ქილიკისა.
წიგნის კითხვა დავიწყე და შეუსვენებლივ მოვრჩი, რაც მწერლის ხელწერის დიდი პლუსი მგონია. ასევე, ძალიან მომეწონა ის ხერხი, რომლითაც ავტორმა რომანის პროტაგონისტი(სავარაუდოდ, თავისივე თავი) სხვისი თვალით აღწერა და ამით თავიდან აირიდა 'ზედმეტი სუბიექტურობა.'
საბოლოო ჯამში, საინტერესო და მეტიც, ემოციური საკითხავიც კი იყო, ...more

8 likes · Like · see review

Nov 26, 2017 ნინო ქერდიყოშვილი rated it it was amazing

ამ ბიჭმა შეძლო,რომ ძალიან საინტერესოდ და გულწრფელად გადმოეცა სათქმელი,ბევრი ცინიზმითა და ცოტა ემოციით.
საბოლოო ჯამში, ამ წიგნში ვხვდებით ოსტატურად აღწერილ ჩვენივე რეალობას ,რომელსაც ყოველდღიურად ვუყურებთ,მაგრამ ხშირად ვერ ვხედავთ.
ავტორის გვერდს გადავხედე და ზუსტად ვიცი,great things are coming. ^^

3 likes · Like · see review

Jul 16, 2018 Nika Vardiashvili rated it really liked it

Shelves: ქართული-თანამედროვე

მიუხედავად წიგნის კარგი სიუჟეტისა და მთავარი პერსონაჟ(ებ)ის კარგი განვითარებისა, დამაკლდა ის რაც "ქალაქი და წმინდანებში" იყო, ალბათ გულწრფელობა. (მიუხედავად ამისა არ გამოვრიცხავ რომ ჯერ კიდევ "ქალაქი და წმინდანების" ემოციები მაქვს დარჩენილი).

"
თუთა,
23 მარტი
ნაჭრის თოჯინები არწყევენ.
ჩემი აზრები ამღვრეულია და წინადადებები თბილისივით პატარა და უშნო. ნაივური. სამსიტყვიან წინადადებებში არ არის ბრძნული აზრები.
მე არ შემიძლია აქ ცხოვრება. ყველაფერი იმდენად ბალაურია, როგორც მეტაფორა : "ნაცრისფერი კორპუსებ მიუხედავად წიგნის კარგი სიუჟეტისა და მთავარი პერსონაჟ(ებ)ის კარგი განვითარებისა, დამაკლდა ის რაც "ქალაქი და წმინდანებში" იყო, ალბათ გულწრფელობა. (მიუხედავად ამისა არ გამოვრიცხავ რომ ჯერ კიდევ "ქალაქი და წმინდანების" ემოციები მაქვს დარჩენილი).

"
თუთა,
23 მარტი
ნაჭრის თოჯინები არწყევენ.
ჩემი აზრები ამღვრეულია და წინადადებები თბილისივით პატარა და უშნო. ნაივური. სამსიტყვიან წინადადებებში არ არის ბრძნული აზრები.
მე არ შემიძლია აქ ცხოვრება. ყველაფერი იმდენად ბალაურია, როგორც მეტაფორა : "ნაცრისფერი კორპუსები", თუმცა თავში მხოლოდ ეს მაქვს. ყველაზე უფრო რაც მაღიზიანებს, მოდერნული ეპოქის თავისებური არტისტის იმიჯია.
მომჩვარული ტანსაცმლით, გაჩეჩილი თმით და მოსაწყენი ასოციალურობით. დღეს სხვა სამყაროა. ყველა პოეტი, რომელსაც ჯიბეში ნაღმი არ უდევს, უბრალოდ, სარკესთან დგას და მასტურბირებს.
რა შეიცვალა ჩვენში იმის მერე, როცა პირველად მივხვდით, რომ სუფრაზე წარმოთქმული ყალბი სადღეგრძელოები გულისამრევია?
თავის დროზე ამაში იყო რაღაც პროგრესული, მაგრამ არსებობისთვის არ კმარა მხოლოდ გულისრევის გრძნობა. ჩვენ ამოვარწყიეთ მომავლის ცრუ იმედები და წარსულის ყალბი მითები, პატრიოტული ლოზუნგები, დრომოჭმული ტრადიციები, გამართულ კარიერაზე ოცნება, მაგრამ ამან მხოლოდ ის მოიტანა, რომ ახლა ცარიელები ვართ.
მე, უბრალოდ, ტომრისგან გამოჭრილი თოჯინა ვარ და ჩემ გარშემოც ზუსტად ასეთი სათამაშოები არიან. მათი ტომარა, რომელიც ტანის ფუნქიცას ასრულებს, ჯერაც გამოტენილია ნაგვით და ისინი ჯერ კიდევ მყარად დგანან.
თავიც ყოჩაღად უჭირავთ.
ახლა ერთადერთი, რაც შემიძლია გადარჩენისთვის გავაკეთო, ისაა, რომ სასწრაფოდ ვიპოვო ახალი ნაგავი იდეა, რომლითაც სხეულს გავიმაგრებ.
თავის დაჭერას შევძლებ.
უბრალოდ, იმ ყველაფერს, რომ ახალი და ცოტათი განსხვავებული ნაგვით ვარ სავსე, მხოლოდ რამდენიმე დღეს ექნება მნიშვნელობა.
ცოტაც და, ყველა ნაგავს ერთნაირად მყრალი სუნი ექნება. ამის გაცნობიერება, მარტივი მაგრამ საშიშია.
კიდევ რამდენ ხანს გაძლებ ცარიელი ტომრით ფორმის გარეშე?
" ...more

2 likes · Like · see review

Mar 12, 2018 Mikheil Samkharadze rated it liked it

"ქალაქი და წმინდანების" შემდეგ ბევრად მეტს ველოდი. პირველი წიგნი ძალიან რეალური იყო, სავსე ემოციებით და საინტერესო პერსონაჟებით (სავარაუდოდ მალე დავწერ მის მიმოხილვას). რაც შეეხება "მაიაკოვსკის თეატრს" ძალიან არარეალურია. მთავარი პერსონაჟი სრულიად არამიმზიდველი, მომაბეზრებელი ხეპრეა. ...more

1 like · Like · see review

Apr 11, 2017 CyberMonk rated it really liked it

საკმაოდ საინტერესო წიგნია, სოციალური უსამართლობის წინააღმდეგ მებრძოლი მტავარი პერსონაჟით. თუთა, რომელიც ვერ იღებს სოციალურ უსამართლობას თავის ყველა გამოვლინებაში, იქნება ეს სკოლის ბიჭების მიერ ერთ გოგოზე გაბაზრებული ამბავი, თუ ღრუზინი ბიძების ბოგინი პოლიტიკაში, თავშესაფარს მოძებნის თეატრში, ადგილზე, სადაც შეგიძლია საკუთარი თავი მაქსიმალურად გამოხატო. თუთას ამბოხი მოცემული რეალობის მიმართ მის ყველა მოქმედებაში გამოიხატება, თავიდან სახლიდან გარბის, ბოლოს კი რეალობის პროტესტის უმაღლესი ფორმა - სიგი საკმაოდ საინტერესო წიგნია, სოციალური უსამართლობის წინააღმდეგ მებრძოლი მტავარი პერსონაჟით. თუთა, რომელიც ვერ იღებს სოციალურ უსამართლობას თავის ყველა გამოვლინებაში, იქნება ეს სკოლის ბიჭების მიერ ერთ გოგოზე გაბაზრებული ამბავი, თუ ღრუზინი ბიძების ბოგინი პოლიტიკაში, თავშესაფარს მოძებნის თეატრში, ადგილზე, სადაც შეგიძლია საკუთარი თავი მაქსიმალურად გამოხატო. თუთას ამბოხი მოცემული რეალობის მიმართ მის ყველა მოქმედებაში გამოიხატება, თავიდან სახლიდან გარბის, ბოლოს კი რეალობის პროტესტის უმაღლესი ფორმა - სიგიჟე გვევლინება მის თვითგამოხატვად, ნებით თუ უნებლიე გამოხატვად.
ბევრი საუბარი შეიძლება ალბათ ამ წიგნზე, ყველა პერსონაჟს თავისი პირადი ტკივილი აქვს, მისი სოციალური როლისთვის დამახასიათებელი. წიგნი სოციალისტური თვალთახედვიდანაა დაწერილი და მიუხედავად იმისა, რომ შესანიშნავი პროტესტია მოცემულობის, ალტერნატიულ რეალობას, რომელიც რეალურად შეიძლება განხორციელდეს, ვერ გვთავაზობს.
ბევრი სხვა საკითხიც შესაძლოა განიხილო მკითხველმა ამ საკმაოდ კარგი წიგნის მიხედვით. ...more

Like · see review