Cahit Külebi de ‘Rüzgâr’ı düşünmüş…

(…) Sonra başlamış tırmanmaya dağlara doğru Bulutları koyun gibi gütmüştür. Okşayıp otları yaylalarda Büyütmüştür. (…) Sonra başlayıp alçalmaya ovalara doğru, Haşhaş tarlalarında eflâtun, pembe, beyaz, Kıraçlarda mavi dikenler… Toz toprak gözlerine gitmiştir. Şehirlere de uğramış ki yanımdan geçti, Haşhaş çiçeğine benzer kızlar görmüştür, Bir gülüş, bir tel saç, allık pudra Alıp gitmiştir. Şimdi rüzgâr geçti […]