Page-2 : Diary of a drunk writer: Jitesh Donga

Page: 2

આજકાલ આ છોકરી જોવાનું તુત માથે પડ્યું છે ત્યારે મને સગાઓ પૂછે કે ‘કેવી છોકરી જોઈએ છે‘ ત્યારે મગજ સાતમાં આસમાને જઈને પછી હળવેકથી ફાંટી પડે છે! બાયોડેટા માગે ત્યારે તો પૂરું જ! અરે ભાઈ…અહી કોઈ જોબ માટે એપ્લાય કરી રહ્યું છે?

આ ગમાર સગાઓ …કેવી છોકરી જોઈએ મતલબ શું? કઈ શોપિંગ કરવા જવાનું છે? એના કાઈ ફીચર્સ કહું? મને તો અરેંજ મેરેજ જ જાણે પહેલાના જમાનામાં ‘મતવા’ (ભેંસના પ્રોફેશનલ દલાલો) ઘરે ભેંસના સાંટા/ખરીદી કરવા આવતા તેવો કન્સેપ્ટ લાગે છે (જો કે હું એરેન્જ મેરેજ વિરોધી નથી, પણ આપણી સીસ્ટમનો સમર્થક પણ નહી!)

ઉદાહરણ આપું? ધ્યાનથી સરખાવજો: છોકરી Vs ભેંસ ! બંનેની ખરીદી!

૧) જેને ખરીદવાની છે તે વ્યક્તિ મતવાઓ સાથે ગાડીમાં આવે (જેમ છોકરી જોવા મુરતિયા સાથે વચેટિયાઓ ભેગા ભર્યા હોય એમ!)

૨) ઇન અ મીન ટાઈમ…ઘરે માલિકે ભેંસને ધમારી-તેલ લગાડીને- ચમકતી કરી દીધી હોય! (જેમ છોકરીઓ તે જ દિવસે આઈ-બ્રો વેક્સ ઠોકી દે. જે હું તો તરત નોટીસ કરી લઉં. અને પછી સાડી પહેરે પેલી વાર! સાડી પહેરે ત્યારે મારી નજર ચહેરા પહેલા કમર પર જાય!)

૩)મતવાઓ ભેંસ પાસે જઈને તપાસે: આંચળ-વળાંકો-રૂપ- અને શીંગડા. (છોકરીના કેસમાં છોકરી ‘ચા’ દેવા આવે! છોકરો આછી-પાતળી નજર નાખી લે બોડી પર :) આગળ વધવાનું અડધું ડીસીઝન તો અહી જ લેવાઈ જાય! )

4)મતવાઓ સામે ઘરની મુખ્ય બાઈ ભેંસ દોઈને બતાવે કેટલું દૂધ આપે છે તે ચેક કરવા! (આપણા કિસ્સામાં બેય પક્ષ પગાર-ભણતર-છોકરી નોકરી કરશે કે નહી વગેરે સતાવીસ વાતો કરી લે)

૫) હવે આવે છે ઓરીજનલ પોઈન્ટ! ભેંસ ખરીદનારો બધા જ માણસોને દુર ઘરમાં બેસવા કહે અને પછી એકલી ખીલે ઉભેલી ભેંસ પાસે જઈને એની બધી જ ઉલટતપાસ કરી લે. (આપણા કેસમાં છોરો-છોરી રૂમમાં પાંચ-દસ મિનીટ માટે બંધ થાય અને એટલી વારમાં તમારે તમારી લાઈફનું સૌથી મહત્વનું ડીસીઝન લઇ લેવાનું!)

૫) અને પછી જો ભેંસ ગમી જાય તો આપે “સુંથી”!! પ્રાયમરી સર્ટીફીકેટ કે અમે ભેંસને દોરી જઈશું. (આપણા કેસમાં એને રૂપિયો-નાળીયેર કહે છે!)

૬) છેલ્લે ભેંસને ઘરે લઇ જઈ માલિક ખુદ દોવે! સારી નીકળે તો ભેંસ…ખરાબ નીકળે તો ડોબું. સારી નીકળે તો આખા ગામને કહે…ખરાબ નીકળે તો બિચારું મૂંગું પ્રાણી ખીલે બંધાતું રહે. એક દિવસ ફરી વેંચાઈ જાય (આપણા કેસમાં છોકરો બધું ચકાસી લે…ઘરવાળા છોકરીને આખા ગામમાં ચા પીવા લઇ જાય…અને એક સ્વતંત્ર યુવતી…એક મેગ્નીફીસેન્ટ છોકરીનું શોપિંગ થઇ જાય…જીવનરૂપી ખીલે બંધાય…મૂંગી રહે…દુજણી(છોકરા વાળી!) ભેંસ બની જાય… :(

આ ઉપરનું બધું સાચું ન જ હોય શકે. આવું બધા કિસ્સામાં નથી હોતું. હવે તો સમય બદલાઈ રહ્યો છે અને છોકરો-છોકરી એકબીજાને પારખવાની રીતો પણ ખુદ બદલી રહ્યા છે. ખાસ તો છોકરીઓ હવે પૂરી ખુદારી અને ખમીરથી પોતાની ચોઈસ મુકે છે..પોતાના સપના શેર કરે છે..છોકરો થોડો પણ બાયલો-ગેમાર દેખાય એટલે ફટ દઈને ના કહી દે છે. રૂપિયો નાળીયેર દીધા પછી પણ ડીસીઝન બદલી લે છે. સેલ્યુટ.અને મને તો ત્યાં સુધી આશા છે કે આવતા બે-પાંચ વરસમાં માં-બાપ પણ સમયના પરિવર્તનને સ્વીકારીને વધુને વધુ પારદર્શક અરેંજ મેરેજ અને ઓનેસ્ટ લવ-મેરેજને પૂરો સપોર્ટ કરતા થઇ જવાના છે. આવતીકાલ મને સોના જેવી દેખાય છે. (ડુ આઈ મીન- ઓનલાઈન શોપિંગ ઓફ ગર્લ્સ? થોડું થોડું :D )

અહી છોકરીને ભેંસ સાથે સરખાવીને મેં તમને દુભવ્યા હોય તો મને માફ કરજો…પણ આઈ મીન ઈટ. આ બધું ઓબ્સર્વેશન મને ત્રિકાળજ્ઞાનથી નથી દેખાયું પરંતુ હજુ સમાજની મોટા ભાગની છોકરીઓ અને છોકરાઓ આ ‘દલાલી’ ટાઈપની અરેંજ સીસ્ટમમાં વડીલોના ઈશારે શોપિંગ કરી નાખે છે. કાઠીયાવાડમાં તો ખુબ ચાલે છે આ બધું. મને ખુદને આવા બે-ત્રણ વંચેટીયા ભટકાયા છે અને એમના પરનો ગુસ્સો મેં ભૂલથી મારા મમ્મી પર કાઢ્યો હતો જેનું હજુ મને દુખ છે. જો કે તે ગુસ્સામાં કહેવાયેલી વાતો પછી હું પણ રડી પડેલો મમ્મી-પપ્પા પાસે. એમનો કોઈ વાંક નથી. સમાજનો પણ કોઈ વાંક નથી. એ બધા મારા સારા માટે જ છોકરી બતાવતા હોય છે. પરંતુ વાંક છે બદલાતા સમયનો. મારા માં-બાપના સત્યો ચાલીસ વરસના એમની આસપાસના વાતાવરણને જોઇને બન્યા છે. મારા સત્યો જન્મ્યા એ સમય અલગ છે. બે સત્યો-વિચારધારાઓ ટકરાઈને મારા-તમારા દિમાગમાં રોષ પેદા કરે છે સમાજ તરફનો. ગુસ્સો સ્વાભાવિક છે…પણ એ સમજવું ખુબ અગત્યનું છે કે ‘ધિક્કાર’ પેદા ન થવો જોઈએ. ગુસ્સો આવતીકાલ બદલાવશે…ધિક્કાર બધું બગાડશે. ગુસ્સો કરશો તો પણ સમજી જશો એટલે માં-બાપની પ્રેમથી માફી માગી લેશો કે રડી લેશો…ધિક્કાર સમય આવ્યે તેમને ઘરડાઘર અને તમને આતમથી દુર કરશે. મેં હવે પેલા દલાલોને ધિક્કારવાનું બંધ કર્યું છે…ગુસ્સો તો છે અને રહેશે.

પરંતુ શું બદલવું જોઈએ? છોકરી-છોકરાએ એકબીજામાં શું જોવું જોઈએ? મારા વિચારો હું કહીશ આવતા સમયમાં. બ્લોગ કે મારી ફેસબુક પ્રોફાઈલ ચેક કરતા રહેજો. અહી નીચે કોમેન્ટમાં તમારા વિચારો પણ કહી શકો છો.

Filed under: Diary of a drunk Writer, Indian Marrige System, Marrige Tagged: Arranged marrige, Diary of a drunk writer, Indian girl, Indian Marrige System, jitesh donga, Love marrige, Marrige