Μήπως να συγκινηθώ;

Δεν μου αρέσει να επιβεβαιώνομαι σε αρνητικές προβλέψεις. Και δεν μου αρέσει να γίνομαι κυνικός.
Στο προηγούμενο κείμενο, εδώ στο blog, έγραφα ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο η οικονομία της, στην οποία βεβαίως εύχομαι να τα πάει καλά η νέα κυβέρνηση γιατί είναι πάρα πολύς ο κόσμος που υποφέρει. Ελλάδα όμως είναι και η παιδεία της, όπου το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιέχει δυστυχώς ιδέες που μπορούν πολύ γρήγορα να την γυρίσουν τριάντα χρόνια πίσω.
Χθες ακούσαμε τις προγραμματικές δηλώσεις του νέου πρωθυπουργού, οι οποίες διακρίθηκαν από ποιητικό λόγο και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας συγκινήθηκε καθώς τις έκανε. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η πλειοψηφία τον αποθεώνει και φαίνεται να νιώθει εθνική ανάταση από τις δηλώσεις αυτές.
Εγώ, πάλι, σήμερα έχω να γράψω μόνο μερικά ονόματα.Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Μετσόβιο Πολυτεχνείο: Μιχαήλ Τριανταφύλλου, καθηγητής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασσαχουσέτης, γνωστότερο σε όλο τον κόσμο ως ΜΙΤ
Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας: Δημήτρης Μπερτσιμάς, καθηγητής στο ΜΙΤ
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης: Ρίτσαρντ Χάντερ, διάσημος ελληνιστής, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ
Πανεπιστήμιο Πατρών: Χαράλαμπος Γαβράς, καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βοστόνης
Πανεπιστήμιο Κρήτης: Γρηγόρης Σηφάκης, καθηγητής ΑΠΘ και Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης
Πολυτεχνείο Κρήτης: Διονύσης Τσιχριτζής, καθηγητής Πανεπιστημίου της Γενεύης
Όλοι οι παραπάνω τόλμησαν να αναλάβουν, μέσα στην κρίση, πρόεδροι των συμβουλίων διοίκησης των αντίστοιχων ελληνικών πανεπιστημίων για να βοηθήσουν την προσπάθεια να αλλάξουν επίπεδο τα πανεπιστήμιά μας. Πρόεδροι των συμβουλίων διοίκησης που όπως μας ανακοίνωσε χθες ο νέος πρωθυπουργός, στις προγραμματικές του δηλώσεις, καταργούνται άμεσα γιατί απέδειξαν (κατά τον ΣΥΡΙΖΑ) ότι είναι αντιδημοκρατικά.
Ήταν τόσο σημαντική για τον συγκινημένο πρωθυπουργό η κατάργηση των συμβουλίων διοίκησης, η εντολή σε όλους τους παραπάνω να πάνε σπίτια τους, ώστε έπρεπε να μπει στις προγραμματικές δηλώσεις, έπρεπε να μην καθυστερήσει ούτε μία μέρα, έπρεπε αυτή να είναι η πρώτη κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Παιδεία!
Άντε λοιπόν, να πηγαίνουν όλοι αυτοί οι άσχετοι και απαίσιοι σπίτι τους, για να αναλάβουν σιγά-σιγά και πάλι πόστα εξουσίας εξέχοντες ακαδημαϊκοί-στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως οι κ.κ. Πελεγρίνης και Μυλόπουλος, εκλεγμένοι πρυτάνεις στο πρόσφατο παρελθόν από τους συνδικαλιστές φοιτητές στην Ελλάδα, και πολέμιοι κάθε αλλαγής που θα φέρει το ελληνικό πανεπιστήμιο πιο κοντά στα σπουδαία πανεπιστήμια του δυτικού κόσμου.Η ελπίδα έρχεται. Να συγκινηθώ κι εγώ;