I Lied
Now, I can officially say that I'm really done with my first trilogy. Since last Monday, the third book was approved and all. When I wrote the first book, I didn't really mean it to be a trilogy. But I just thought that the other characters were wasted so I thought, why not make it a trilogy? If I remember it correctly, I started writing the first book last March. Then I wrote the second book last June. And the third one last August.
Out of all the three, pinakanadalian akong isulat yung second book. Maybe because hindi gano'n kakomplikado yung sitwasyong ng mga bida ko. The hero was just this playful guy who loves to flirt with the heroine. And the heroine was this girl who's always prim and proper. Out of all the three pairs, I love their interactions the most. It's very natural, 'yon bang tipong hindi pilit. Kaya siguro mabilis ko lang silang natapos. The first book was just okay I guess. Pinabasa ko siya sa dalawa kong co-writers before ko siyang ipasa sa PHR and they both loved it. Mahal na mahal nila yung hero ko do'n. But for me, it was really hard to write him. Sobra niya kasing bait. Ang hirap magsulat ng mga nakakakilig na scene dahil nga masyado siyang nice guy. Pero yung pinakanahirapan talaga ako was the third book.
Gawd. I hate my characters on that book. As in. Sobrang nahirapan akong isulat sila that it took me more than two months para lang matapos ko sila. The hero was a first class asshole and the heroine was a grade A bitch. Most of the time they just bicker and fight and bicker some more. At hindi rin nakatulong na may first love si hero. Ilang beses ko nang gustong sapakin yung sarili ko dahil gano'n yung ginawa kong plot. Pero hindi ko naman na siya pwedeng baguhin dahil nabanggit ko na na gano'n yung story sa naunang dalawang book.
I finished it with 43K + words. I'm pretty sure na ipapa-revise siya sa 'kin, kaya hinanda ko na yung sarili ko. But then it was approved. Sobrang saya ko nung nabasa ko 'yon. Parang nakahinga ako ng maluwag. Kaya lang nalaman ko na 1 3/4 lang yung bilang nung buong manuscript. Buong akala ko kasi talaga it was enough to be considered as 2books. At dahil 1/4 na lang naman ang kulang, I asked my editor kung pwedeng dagdagan ko na lang yung words para maging eksaktong 2books na siya. Ayun, pumayag naman siya. It took me two weeks bago ko nadagdagan ng tatlong chapters yung story. Grabe. Ang sakit lang sa ulo. Inalis ko na kasi yung utak ko sa state of mind ko nung sinusulat ko siya. And honestly, ayoko na talagang bumalik do'n sa state of mind na 'yon. Pero wala naman akong magagawa. Sayang naman yung madadagdag na pera. Kaya ayun, pinilit ko na lang ang sarili ko.
And last Monday, nag-text sa 'kin yung editor ko telling me that okay na yung mga dinagdag kong chapters. Thank God for that. Hindi ko na kasi talaga alam ang gagawin kung kailangan ko pa siya ulit dagdagan. Even though I hated my characters there, excited pa rin naman ako na ma-release siya. And hopefully, magustuhan siya ng mga tao. :)
Out of all the three, pinakanadalian akong isulat yung second book. Maybe because hindi gano'n kakomplikado yung sitwasyong ng mga bida ko. The hero was just this playful guy who loves to flirt with the heroine. And the heroine was this girl who's always prim and proper. Out of all the three pairs, I love their interactions the most. It's very natural, 'yon bang tipong hindi pilit. Kaya siguro mabilis ko lang silang natapos. The first book was just okay I guess. Pinabasa ko siya sa dalawa kong co-writers before ko siyang ipasa sa PHR and they both loved it. Mahal na mahal nila yung hero ko do'n. But for me, it was really hard to write him. Sobra niya kasing bait. Ang hirap magsulat ng mga nakakakilig na scene dahil nga masyado siyang nice guy. Pero yung pinakanahirapan talaga ako was the third book.
Gawd. I hate my characters on that book. As in. Sobrang nahirapan akong isulat sila that it took me more than two months para lang matapos ko sila. The hero was a first class asshole and the heroine was a grade A bitch. Most of the time they just bicker and fight and bicker some more. At hindi rin nakatulong na may first love si hero. Ilang beses ko nang gustong sapakin yung sarili ko dahil gano'n yung ginawa kong plot. Pero hindi ko naman na siya pwedeng baguhin dahil nabanggit ko na na gano'n yung story sa naunang dalawang book.
I finished it with 43K + words. I'm pretty sure na ipapa-revise siya sa 'kin, kaya hinanda ko na yung sarili ko. But then it was approved. Sobrang saya ko nung nabasa ko 'yon. Parang nakahinga ako ng maluwag. Kaya lang nalaman ko na 1 3/4 lang yung bilang nung buong manuscript. Buong akala ko kasi talaga it was enough to be considered as 2books. At dahil 1/4 na lang naman ang kulang, I asked my editor kung pwedeng dagdagan ko na lang yung words para maging eksaktong 2books na siya. Ayun, pumayag naman siya. It took me two weeks bago ko nadagdagan ng tatlong chapters yung story. Grabe. Ang sakit lang sa ulo. Inalis ko na kasi yung utak ko sa state of mind ko nung sinusulat ko siya. And honestly, ayoko na talagang bumalik do'n sa state of mind na 'yon. Pero wala naman akong magagawa. Sayang naman yung madadagdag na pera. Kaya ayun, pinilit ko na lang ang sarili ko.
And last Monday, nag-text sa 'kin yung editor ko telling me that okay na yung mga dinagdag kong chapters. Thank God for that. Hindi ko na kasi talaga alam ang gagawin kung kailangan ko pa siya ulit dagdagan. Even though I hated my characters there, excited pa rin naman ako na ma-release siya. And hopefully, magustuhan siya ng mga tao. :)
Published on December 05, 2014 22:55
No comments have been added yet.