Νέες Οδηγίες #192 Πριν Γίνουμε Καμήλες

Σε μια ύστατη προσπάθεια
στην έρημο περπάταγε της γης ο πληθυσμός
γραμμή κι ευθεία - όλοι τους ένα σώμα,
χωρίς υπάρχοντα
χωρίς στολίδια
χωρίς ψυχή      
Έψαχναν με το χάρτη κι οδηγίες
να εναποθέσουνε μία-μία τις τιμές
και ήταν αρκετές έτσι που τις μετέφεραν
απ’ τους ναούς του κόσμου ολόκληρου
από όλες τις θρησκείες και τους λογισμούς
στη νοτιότερη Πυραμίδα
για να ησυχάσουν οι Θεοί
που τους εγκαταλείψανε
-όπως είπανε-
προσωρινά.
Δεν είχανε νερό
δεν είχανε φαί
δεν είχανε χρυσάφι
να ανταλλάξουν για εκείνο το ένα όνειρο.
Ζεστή η άμμος - τις πατούσες έκαιγε
και λειώνανε τα νύχια τους
στο ξύσιμο της κρούστας.
Το βράδυ ο αγέρας δρόσιζε
και ανοίγανε τα στόματα
άλλοι προς τον ουρανό
άλλοι προς την Ανατολή
και άλλοι προς τη Δύση
και υγρασία ρουφάγανε.
Τη μέρα περπατάγανε
κρατώντας με τα χέρια τους
τις πλάτες των εμπρός
κι άλλοι διψάγανε πολύ, άλλοι καθόλου.
Κι αυτό γιατί αρχίσαν μερικοί νεαροί
να βγάζουνε καμπούρες
φουσκωμένες με νερό.
Κι όμως, όσο ετούτο κι αν έμοιαζε καλό,
χωρίς να ξέρει ο ουραγός
μηδέ ο πρώτος,
στη μέση της γραμμής ο πληθυσμός λιγόστευε.
Ακούστηκε πως οι νεαροί καμπούρηδες
σχεδίαζαν επανάσταση
κι οι γηραιότεροι τους σκοτώνανε
πριν γίνουνε καμήλες
μήπως εκεί θελήσουνε να μείνουνε

πριν παν στην Πυραμίδα
παρασύροντας και ικανό πληθυσμό
ν’ αλλάξει τις συνθήκες.
Κι έτσι, όσο προχώραγαν
στην κόλαση βαθύτερα ετούτη
ολοένα περισσότερες συσσωρεύονταν τιμές
σε χέρια λιγότερα ωσάν μεγάλη ευθύνη
και έμοιαζαν χειρότερες κι από την ανελέητη ζέστη.
Μα ήταν το κακό αναπόφευγκτο
και όταν έφτασε ο πληθυσμός στην Πυραμίδα
οι Θεοί με γέλια πολλά αντικρύσανε
αυτό που ήδη περιμέναν.
Κι έτσι, ευχαριστημένοι απ’ τις τιμές
και την ψυχαγωγία
όλες εκείνες τις καμήλες πέζεψαν
πίσω σ’ εμάς να ‘ρθούνε
-με όνειρο και νερό –
 
©Χρίστος Ροδούλλα Τσιαήλης