"เอ้า ทำท่ากดไลค์นะครับ"ใครที่เคยไปออกงานต่างๆ (จะเล็กหรือใหญ่ก็ตาม) แล้วต้องไ...

"เอ้า ทำท่ากดไลค์นะครับ"

ใครที่เคยไปออกงานต่างๆ (จะเล็กหรือใหญ่ก็ตาม) แล้วต้องไปเรียงแถวถ่ายรูปเป็นพิธี คงรู้ว่าการเรียงแถวถ่ายรูปแบบนั้นเป็นโมเมนต์ที่เหนื่อยมาก เหนื่อยเพราะต้องยิ้มทั้งที่ก็ไม่ได้อยากยิ้ม และเหนื่อยเพราะต้องประกอบร่างตัวเองให้อยู่ในลักษณะที่ presentable ตลอดเวลาที่ชัตเตอร์ลั่น ซึ่งไม่ใช่การดำรงอยู่อย่างปกติของร่างกายคนส่วนใหญ่

มาคิดดู ในทุกวันนี้ที่มีโซเชียลเนตเวิร์กต่างๆ ที่แพร่กระจาย (broadcast) ไลฟ์สไตล์ของเราออกไปตลอดเวลา ทุกวินาทีก็กลายเป็น Photo-ops หรือการเรียงแถวถ่ายรูป ถ้าเราปล่อยให้มันเป็นอย่างนั้น

นั่นทำให้เราเหนื่อยเกินความจำเป็น เพราะเราต้องประกอบร่างตัวเองให้อยู่ในลักษณะที่ presentable ตลอดเวลา

เราไปเที่ยวก็ต้องถ่ายรูปในมุมที่ดีที่สุดของสถานที่เพื่อให้การเผยแพร่ชีวิตของเราดูไร้ที่ติ เราไปกินก็ต้องพยายามถ่ายรูปอาหารในมุมที่ชีสเยิ้มที่สุดหรือเงาของเม็ดน้ำที่ไหลออกมาจากเนื้อสะท้อนแสงไฟมากที่สุดราวกับจะพิสูจน์หรือพรีเซนต์อะไรบางอย่าง

นั่นทำให้เราเหนื่อยเกินความจำเป็น

ทั้งนี้ไม่ได้จำกัดเฉพาะสิ่งที่เป็นรูปภาพหรือภาพเคลื่อนไหวเท่านั้น การเรียงแถวถ่ายรูปในลักษณะนี้อาจรวมไปถึงการเผยแพร่ความคิดความอ่านของเราผ่านทางตัวอักษร (ทวีต และสเตตัสเฟซบุ๊ก) ด้วย

เราต้องพิมพ์อะไรบางอย่างเพื่อให้มีคนอื่นเห็นว่าเราพิมพ์อย่างนั้น เราคิดอย่างนั้น หรือเราคิดอย่างนั้นและอยากบอกจริงๆ (เราอยากบอกหรือเราอยากให้คนอื่นเห็นว่าเราอยากบอกกันแน่)

เรายังคิดไม่ตก แต่เราก็รู้สึกว่าถ้าคิดตามเส้นนี้ไปเรื่อยๆ เราคงจะอนุญาตตัวเองให้เรียงแถวถ่ายรูปได้น้อยลง