Η ιστορία της Όρυξ και του Κρείκ, όπως τη διηγείται ο Χιονάνθρωπος

Εκδόσεις ΨυχογίοςΌρυξ & Κρείκ / Μάργκαρετ Άτγουντ. Αθήνα: Ψυχογιός, 2014.
Το «Όρυξ & Κρέικ» (τίτλος πρωτοτύπου: Oryx and Crake) είναι ένα μετα-αποκαλυπτικό (post-apocalyptic) της Καναδής συγγραφέως Margaret Atwood το οποίο δημοσιεύτηκε το 2003. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις Ωκεανίδα (σε μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου) και το 2014 από τις εκδόσεις Ψυχογιός (σε μετάφραση της Έφης Τσιρώνη).

Η συγγραφέας μας διηγείται την ιστορία του κύριου χαρακτήρα του μυθιστορήματος ο οποίος έχει το όνομα Χιονάνθρωπος και έχει επιζήσει μετά από μια τρομακτική επιδημία η οποία εξολόθρευσε το ανθρώπινο είδος. Ο Χιονάνθρωπός ζει ανάμεσα σε μια ομάδα ανθρωποειδών οι οποίοι δημιουργήθηκαν από τον Κρέικ. Μέσα από τη διήγηση παρελθοντικών σκηνών μαθαίνουμε για τη ζωή του Χιονάνθρωπου (το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Τζίμι) και την σχέση του με τον Κρέικ και την Όρυξ.

Από το οπισθόφυλλο της έκδοσης ΨυχογιόςΤα γουρούνια μπορεί να μην πετούν, αλλά σίγουρα έχουν υποστεί κάποια περίεργη μετάλλαξη. Το ίδιο ισχύει και για τους λύκους και τα ρακούν. Ένας άνδρας που κάποτε ονομαζόταν Τζίμι τώρα αυτοαποκαλείται Χιονάνθρωπος και ζει σ’ ένα δέντρο, τυλιγμένος με παλιά σεντόνια. Η φωνή της Όρυξ, της γυναίκας που αγάπησε, τον στοιχειώνει• τον περιπαίζει. Και τα Παιδιά του Κρέικ με τα πράσινα μάτια είναι, για κάποιο λόγο, δική του ευθύνη.
Καλωσήρθατε στον εξωφρενικό κόσμο της Μάργκαρετ Άτγουντ.
Εκδόσεις ΩκεανίδαΑπό το οπισθόφυλλο της έκδοσης ΩκεανίδαΈνα μυθιστόρημα για το μέλλον, το σημαντικότερο μέχρι σήμερα έργο της μεγάλης καναδής συγγραφέως, που δεν μπορεί ν' αφήσει κανέναν ασυγκίνητο, καθώς η αρχή του μέλλοντος είναι ήδη εδώ και μας αφορά όλους.
Η Άτγουντ ξετυλίγει με εκπληκτικό τρόπο ένα παραμύθι βιοτεχνολογικής καταστροφής, μας ξεναγεί σ' έναν όχι και τόσο θαυμαστό καινούργιο κόσμο, σ' έναν τόπο επιστημονικής φαντασίας απόλυτα πειστικό, όπου κατοικούν πρόσωπα που θα συνεχίσουν να ζουν στα όνειρά μας πολύ καιρό μετά την ανάγνωση του βιβλίου.
Ο αφηγητής, που αυτοαποκαλείται Χιονάνθρωπος, ζει πάνω σ' ένα δέντρο και προσπαθεί να ξεδιαλύνει όσα συνέβησαν, πώς κατέρρευσαν όλα, πώς έμεινε ολομόναχος. Καθώς παιδεύεται με τα ερωτήματά του και ξεφυλλίζει τις αναμνήσεις του, διαπιστώνουμε με δέος πως οι σωστές απαντήσεις είναι αυτές που πάντα γνωρίζαμε: ότι δεν μπορείς, από υπεροψία ή απληστία, να επεμβαίνεις βίαια στη φύση, χάνοντας κάθε αίσθηση του μέτρου.