Worstelen

Tussenstukjes, losse kleine hoofdstukjes, glimpjes van het leven dat mijn hoofdpersoon leefde voor het eigenlijke verhaal begint. Aantonen hoe anders alles nu is. Ik heb niet drie boeken zoals bij Arthur, waarbij de lezer van begin tot eind meegaat met zijn moeizame tocht.

Ik vind het moeilijk. Moeilijk te besluiten hoe ik bepaalde dingen laat zien zonder dat het de overhand gaat nemen, zonder dat het veel te lang wordt. Moeilijk om te beslissen welke scenes het sterkst zijn, het beste zijn leven vroeger definieren.

Gelukkig gaat auteursmanager (literair agent) Heleen Buth het straks lezen en hopelijk vertellen wat er niet goed aan is zodat ik het kan fixen, want zelf zie ik het even niet meer. Sowieso is het raar om straks stukjes te hebben die ik minder vaak gelezen heb dan de rest van mijn manuscript. Ik heb het gevoel dat ze dan toch een beetje achter lopen, net een ronde minder gepolijst zijn of zo.

Nou ja. Nog een half stuk, en dan alles op z’n plek zetten. Nog zoiets dat moeilijk is.