ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่พบว่าตัวเองเป็นคนชอบนั่งเครื่องบินไม่ได้เดินทางด้วยเคร...

ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่พบว่าตัวเองเป็นคนชอบนั่งเครื่องบิน
ไม่ได้เดินทางด้วยเครื่องบินบ่อยขนาดนั้นนะ
แต่หลายครั้งก็พบว่า ชอบการอยู่บนเครื่องบิน มากกว่าปลายทางอีก
โดยเฉพาะไฟลต์ยาวๆ
เรารู้สึกว่าในเครื่องบินมันมีสเน่ห์พิเศษบางอย่าง
มันเป็นพื้นที่ปิดที่เราแทบควบคุมอะไรไม่ได้
เป็น confined space ที่มีเวลาเข้า-ออก ค่อนข้างแน่นอน
ทำอย่างอื่นไม่ได้ - หนีไม่ได้ - ออปชั่นกิจกรรมมีน้อย
เราเลยได้ช่วงเวลาทองช่วงหนึ่งมาเพื่อจัดการสะสางธุรกิจการต่างๆ
ที่เคยเลื่อน เคยผัดไปเพราะขี้เกียจและ 'ไม่มีเวลา'
ทั้งนี้กิจการที่ว่าอาจจะไม่ใช่การทำงานก็ได้
แต่อาจหมายถึงการอ่านหนังสือให้จบ
การดูหนังที่เคยว่าจะดูว่าจะดูแต่ไม่ได้ดูสักที
ไปจนถึง การครุ่นคิด อยู่กับตัวเอง
ถ้าพูดแบบเพ้อเจ้อหน่อยๆ
การขึ้นเครื่องบินก็เหมือนกับการเดินทางเปลี่ยนผ่าน
ผ่านจากต้นทาง ไปสู่ปลายทาง
โดยที่ระหว่างทางก็มีการรื้อถอนประกอบสร้างตัวตนบางอย่าง
ไม่แน่นะ - หนังบางเรื่อง หนังสือบางเล่ม
ที่ได้อ่าน ได้ดูบนเครื่อง
อาจทำให้เราตอนขึ้นเครื่อง - กับเราตอนลงเครื่อง
เป็นคนละคนกันก็ได้