Το δράμα του ανθρώπου

Μεγάλωσε αισθητά η μέρα αλλά και πάλι δεν φτάνει για να γίνουν όλες οι δουλειές τέτοιαν εποχή στο χωράφι.

Σπορές με σβόλους στη γη, σπορές σε πρασιές, σπορές σε ποτηράκια, παντού σπόροι, γκαστρώνουμε τη γη για να γεννήσει τους καρπούς της, να μας θρέψει όλους, ανθρώπους και καταναλωτές.

Κάθε μέρα γίνεται και πιο εμφανές ότι είναι πλέον άλλο είδος αυτό που απομυζεί, ρυπαίνει και καταστρέφει τον πλανήτη και τον εαυτό του, δεν είναι ανθρώπινο ον.

Σήμερα άκουσα στο ραδιόφωνο κάποια διακεκριμένη εκπρόσωπο των καταναλωτών, που νομίζει ότι είναι δημοσιογράφος αλλά είναι μονάχα ένας γελοίος προπαγανδιστής γυμνοσάλιακας, κάνει δε στην εκπομπή της και τον ντελάλη διαφημίσεων η άμοιρη για να ζήσει, όπως κάθε εκπορνευμένη συνείδηση, την άκουσα λοιπόν να εκφωνεί τα κάλλη ενός θαυματουργού, προφανώς, τροφίμου, το οποίο βγαίνει σε διάφορες συσκευασίες και να λέει επακριβώς το εξής: διαλέξτε ένα από τα τρία είδη, καταναλώστε το και θα πέσει η χοληστερίνη σας ….

Από πού να το πιάσεις. Από το ότι δεν τρώνε οι καταναλωτές αλλά καταναλώνουν; Από το ότι τους προτείνει να “καταναλώσουν” μια ζωική, επεξεργασμένη με μύκητες όξινη τροφή για να πέσει η χοληστερίνη τους; Ή τελικά από το ότι έχει καταντήσει να κολυμπάει στην χοληστερίνη το “πολιτισμένο” αυτό δίποδο, λόγω του ότι κατέκτησε την καλή και βολική ζωή; Τόση ανοησία..

Απορώ ειλικρινά.

Ακούω μία ώρα την ημέρα ραδιόφωνο και βλέπω μισή ώρα διάφορες ειδήσεις στο διαδίκτυο και αναρωτιέμαι ειλικρινά πού είναι η ευφυεία αυτού του άρτιου πλάσματος, πώς κατάντησε έτσι και για ποιον λόγο όλα τα πλάσματα της φύσης, οι άνθρωποι και τα άλλα ζωντανά, να ζούνε αναγκαστικά τις βλαβερές και καταστροφικές συνέπειες που προξενούν οι καταναλωτές της γης με τον ανόητο τρόπο ζωής τους

Για ποιον λόγο ένας άνθρωπος που ζει μαζί με τα φυτά και τα ζώα, που παράγει την τροφή του, που τρέφεται με ό,τι βγάζει η γη του δίχως να το επεξεργάζεται καθόλου, που δεν παράγει απορρίμματα και που δεν χρησιμοποιεί παρά ελάχιστη ενέργεια και πόρους φυσικούς, με την σκέψη στο μέλλον και με φειδώ, αναπληρώνοντας καθημερινά όσο μπορεί, ένας άνθρωπος που τιμά την Λιτότητα ως μέγιστη αρετή, πολιτισμό και υγεία, να λογίζεται ίδιο είδος με τον καταναλωτή μόνο και μόνο επειδή έχουν αμφότεροι ίδια ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά και, το τραγικό της υπόθεσης, για ποιον λόγο να ζει υπό τον έλεγχο και την απειλή του αδηφάγου καταναλωτικού συστήματος, το οποίον ούτε καν συναναστρέφεται στην καθημερινότητά του ούτε εντός του ζει.

Αυτό είναι το δράμα όλων των πλασμάτων της φύσης. Ότι ζουν πιεζόμενα από τον εγωιστή, ανεύθυνο, αλαζόνα και εν τέλει τόσον ανόητο και αυτοκαταστροφικό καταναλωτή και ότι κάθε μέρα η πίεση αυξάνεται ραγδαία, το οικοσύστημα ολοένα υποκαθίσταται από το καταναλωτικό σύστημα αλλά στο τέλος η ισορροπία θα αποκατασταθεί, κανείς δεν τα ‘βαλε με τη φύση του και βγήκε κερδισμένος.

 

ΥΓ

Είδα σε αυτή την λίγη ώρα της ενημέρωσής μου και διάφορους αυτοαποκαλούμενους αλλά και μεταξύ τους αλληλοαποκαλούμενους και αλληλοβραβεύοντες- όμενους συγγραφείς, κριτικούς και άλλους “καλλιτέχνες” που υπέγραψαν, λέει, ένα κείμενο στήριξης κάποιου πολιτικού μορφώματος υποκριτών καταναλωτών αριστερής δήθεν νοοτροπίας, σκέψης και κουλτούρας, αυτοί είναι οι χειρότεροι όλων των καταναλωτών διότι είναι υποκριτές τα μέγιστα – οι άλλοι, οι δεξιοί οι λεγόμενοι, είναι ηλίθιοι και αμόρφωτοι- και ένιωσα αηδία για λόγου τους. Η απόδειξη ότι κάποιος δεν είναι καλλιτέχνης είναι αυτή ακριβώς η υπογραφή στήριξης πολιτικού μορφώματος, πρώην και επίδοξου κυβερνητικού εταίρου, υπερασπιστή του δήθεν ρεαλισμού του γελοίου, χωλού και τόσον καταστροφικού καταναλωτικού συστήματος. Ο καλλιτέχνης αμφισβητεί το σύστημα και τις εξουσίες εκ φύσεως, δεν λικνίζεται και χαριεντίζεται κοντά τους για να εισπράξει κάνα χάδι και κάναν έπαινο, ίσως και κάποια θέση θεσμική συστημική ή κάνα βραβείο μετά χρηματικού ποσού από αυτές. Φαινόμενα των καιρών και οι καταναλωτές καλλιτέχνες. Εδώ και μερικές δεκαετίες αποτελούσαν το δείγμα της κρίσης αξιών που βιώναμε, της απόλυτης παρακμής και το πρελούδιο αυτής της κατάντιας.