Η τρέλα των προετοιμασιών

Όχι ότι έχω πελαγώσει... ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΠΕΛΑΓΩΣΕΙ!!! Ναι, ξέρω... κανονικά, κι ενώ ετοιμάζομαι για διακοπές, θα έπρεπε να είμαι χαρούμενη και ξέγνοιαστη. Και ναι, χαρούμενη είμαι, ξέγνοιαστη όμως, ΟΧΙ! Όσες γυναίκες διαβάζουν αυτό το post, μπορούν σίγουρα να με καταλάβουν.
Εκτός του ότι έχω να τελειώσω πάρα πολύ μεγάλο όγκο δουλειάς πριν φύγω, παίρνοντας μάλιστα και αρκετή μαζί μου, πρέπει να διευθετήσω μέσα σε μόλις 5 μέρες, χίλια δυο άλλα πράγματα. Ποια είναι αυτά;

- Να βάλω πλυντήρια και να σιδερώσω, ώστε να έχουμε ρούχα μαζί μας.
- Να κάνω γενική στο σπίτι ώστε όταν γυρίσω, να το βρω καθαρό και τακτοποιημένο.
- Να αδειάσω το ψυγείο από πράγματα που αν τα αφήσω και λείψω για 10 μέρες, θα μυρίσουν σαν να έχει ψοφήσει κάτι εκεί μέσα.
- Να ψωνίσω τα καλλυντικά και τα λοιπά απαραίτητα πράγματα για τις διακοπές μας.
- Να ψωνίσω για τον μικρό σαμπρέλα, κουβαδάκια, μερικά ρουχαλάκια ακόμα και ορισμένα άλλα μπιχλιμπίδια.
- Να αποφασίσω τι είδους δουλειά θα φορτωθώ μαζί μου, βγάζοντας ένα πρόγραμμα στο οποίο θα μπορώ να ανταποκριθώ.
- Να πληρώσω λογαριασμούς ώστε να μην μας έχουν κόψει κανένα τηλέφωνο ή το ηλεκτρικό στο μεσοδιάστημα.
- Να πάω σε κάποιες δημόσιες υπηρεσίες και να τακτοποιήσω ορισμένα έγγραφα που χρειάζομαι για κάποιες δουλειές.
- Να απαντήσω σε όσο mails μου εκκρεμούν και να ειδοποιήσω τους συνεργάτες μου πως θα απουσιάσω για κάποιες μέρες.
- Να συναντηθώ με τις φιλενάδες μου ώστε να αποχαιρετιστούμε.
- Να ετοιμάσω βαλίτσες, πράγμα το οποίο αποτελεί κάθε χρόνο ένα δράμα.

Είμαι σίγουρη πως όλο και κάτι θα μου διαφεύγει αλλά θα το θυμηθώ στην πορεία. Και αυτή η σκέψη, είναι που με τρελαίνει ακόμα περισσότερο. Ότι δηλαδή, όσο κι αν θες να βγάλεις πρόγραμμα, ποτέ δεν τα καταφέρνεις, όχι στον απόλυτο βαθμό τουλάχιστον αφού οι εκπλήξεις, σου έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις.
Οπότε, και μην μπορώντας να κάνω κάτι άλλο, θα οπλιστώ με υπομονή, κουράγιο και θάρρος, ελπίζοντας κι ευχόμενη πως θα φύγω χωρίς να έχω ξεχάσει κάτι. Όχι κάτι το εξαιρετικά σημαντικό τουλάχιστον. Άντε... και βοήθειά μου!

http://giota-papadimakopoulou.blogspo...