Βιβλίο που μας συστήνει τον Νικόλα Άσιμο

Δίχως καβάτζα καμιά: βίος και πολιτεία του Νικόλα Άσιμου / Γιώργος Ι. Αλλαμανής, Αθήνα: Α. Α. Λιβάνης, 2000.
Το «Δίχως καβάτζα καμιά» είναι ένα βιβλίο για τη ζωή, το έργο και το θάνατο του διάσημου αντισυμβατικού τραγουδοποιού Νικόλα Άσιμου (1949-1988). Ο τίτλος του βιβλίου είναι εμπνευσμένος από ένα στίχο του τραγουδιού «Venceremos (Θα νικήσουμε)*» που έγραψε ο Άσιμος το 1988 και το οποίο έγινε πολύ γνωστό με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.  Ο δημοσιογράφος Γιώργος Αλλαμανής μας βοηθά να γνωρίσουμε και να διεισδύσουμε στα δύσβατα και σκοτεινά μονοπάτια της ζωής του Νικόλα Άσιμου (πραγματικό όνομα: Νικόλαος Ασημόπουλος) από την γέννηση μέχρι την αυτοκτονία του.
Στο βιβλίο μπορείτε να μάθετε εκτός των άλλων: ποια βιοποριστικά επαγγέλματα έκανε ο Άσιμος για να ζήσει, για τις ακραίες ερωτικές του σχέσεις, για το που βρισκόταν την 17η Νοεμβρίου όταν τα τανκς έμπαιναν στο πολυτεχνείο, για την ψυχολογική του υγεία αλλά και για την σχέση του με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Το βιβλίο περιλαμβάνει και εξαντλητική εργογραφία του Νικόλα Άσιμου.  
Από το οσισθόφυλλο:Επί δύο ολόκληρα χρόνια ο ειδησεογράφος και ραδιοεπιτηδευματίας Γιώργος Ι. Αλλαμανής ακολούθησε μεθοδικά τα ίχνη της ζωής και του έργου του Νικόλα 'Ασιμου. Έκανε περισσότερες από 80 συνεντεύξεις με ανθρώπους που τον γνώριζαν τόσο ώστε να δικαιούνται να μιλήσουν, συγκέντρωσε γύρω στις 250 φωτογραφίες, γύρω στα 100 έγγραφα καθώς και χιλιάδες μαρτυρίες για τα πιο απίθανα και πιθανά περιστατικά. Αποδελτίωσε όλα του τα τραγούδια, ανάμεσά τους και έξι εντελώς ανέκδοτα.
Μελέτησε και φέρνει στο φως τα χειρόγραφα της αυτοκτονίας του, καθώς και τις σχέσεις του με επώνυμους και ανώνυμους συνοδοιπόρους του από τα μαθητικά χρόνια στην Κοζάνη και τα φοιτητικά στη Θεσσαλονίκη, μέχρι τη μεταπολίτευση στην Αθήνα και το μεγάλο Αναρχικό Πανηγύρι των Εξαρχείων.
Το αποτέλεσμα είναι μία πλήρης βιογραφία και εργογραφία του αυτόχειρα τραγουδοποιού γραμμένη άμεσα, σαν συναρπαστικό ντοκιμαντέρ μιας ζωής, με αγάπη για τις αντιφάσεις του και νηφάλια κρίση.

* Venceremos (Θα νικήσουμε) Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλασε μαγεμένη τροχιάπήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθατίποτα δε μ’ ακουμπάστον παράξενό μου χρόνο.
Ξέρουμε πως είναι ψέμαμα ας γίνουμε τα δυο μας ένανα σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσειςνα ξεγελιέσαι να ξεγελιέμαινα σ’ αγαπήσω να μ’ αγαπήσειςέστω για λίγο για τοσοδούλι.Σα ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικάμοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικάστων προσώπων μας τις ζάρες.
Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες δίχως καβάντζα καμιά ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχταςκαι η ψυχή μου πηδάστου απέραντου την ψύχρα.
Θες ν’ αγγίξεις την αλήθειαγια βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθειασύρε κι έλα να με λούσειςκι ας είμαι της καθαρευούσηςνα σ’ αγκαλιάσω να μ’ αγκαλιάσειςέστω για λίγο για τοσοδούλι.Δρεπανηφόρα άρματα περνάνστις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάνασυγκίνητο σ’ αφήνει.
Σου ξαναδίνω το είναι μου τώραθωρακισμένε καιρέμε μια σκληρή παγερή τρυφεράδασε πλησιάζω, μωρέμ’ αυταπάτες πια δεν έχω.
Ξέρουμε πως είναι ψέμαμα ας γίνουμε τα δυο μας έναδες θα φτιάχνουμε στιχάκιανα περπατάν σαν καβουράκιαπλάγια κι ακριβά τα χάδιαφως αχνό μες στα σκοτάδιαΜ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώστο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Venceremos, Venceremos.