Στα Ύδατα της Κεμέτ {ή η Περιπλάνηση με μία Φελούκα}

Έλα
και με μια φελούκα ζωγραφισμένη από χέρια της Κεμέτ θα σε βρέξω με τα νερά του ζωοδότη Νείλου που Δύο Γαίες πλημμυρίζει ρίχνοντας σπόρο επίμονο



έλα και θα αγγίξεις το αλάβαστρο στην Μέμφιδα και τα χέρια σου θα γλυκαθούν και το πρόσωπό σου ερυθρό θα βαφτεί αν πιάσεις την πορφυρή πέτρα κάπου στου Νταχσούρ την κόκκινη έρημο και με την σκόνη της πασπαλίσεις το είναι σου
έλα και από μακριά θα δεις την όαση εκείνη που αποκαλούν Φαγιούμ, ξέρεις, εκείνη που στα καφετιά της χώματα έκρυβε θλιμμένες Ρωμαϊκές όψεις και κάποτε ο Ηρόδοτος παράχωνε στην έρημό της ένα λαβύρινθο που χιλιάδες Κροκόδειλοι γίνηκαν φύλακές του, μα χάθηκε τώρα πια ο λαβύρινθος στην άμμο και μείναμε μονάχα εμείς


έλα
και στην Ερμούπολη θα σου περάσω γαλάζιο σκαραβαίο στον λαιμό ενώνοντας δύο ιερότητες μαζί, στην Άβυδο θα ζήσεις τον ματωμένο Μύθο τον Οσίρειο κι αν είσαι τυχερός ίσως και πάλι ζωντανό αντικρίσεις εκείνο τον θεό, Πάνω στις Πάνω Θήβες θα εορτάσεις την Οπέτ και θα χορέψεις όλη νύχτα γεμίζοντας τον έναστρο αρχαίο ουρανό με άρωμα αρχέγονο, διεγερτικό, φερμένο από την Γη του Πουντ;
ποιος ξέρει . . . 

έλα μαζί μου στο Καρνάκ και σαν παιδί θα τρέξεις χαρούμενα γύρω από μεγάλες υπόστυλες στοές, ενώ μία προς μία οι Σφίγγες θα χειροκροτούν την δύναμη των αέρινων ποδιών σου, οδηγώντας τα βήματά σου σε ένα ψηλό οβελίσκο που η μύτη του αγγίζει ουρανό


έλα κι ίσως ακούσεις το τραγούδι του Μέμνονα, εκεί που ο ελεύθερος άνεμος φιλάει την χρυσαφιά πέτρα και μαζί τραγουδούν την ματαιότητα του τιτάνιου Κολοσσού


έλα
και στην Κοιλάδα των Βασιλέων θα αναπνεύσεις χώμα και αιωνιότητα κι ίσως τα γκρίζα μάτια σου βουρκώσουν την Δέκατη Ώρα της Νυκτός, μα ο πιστός σου υπηρέτης, ένα μικρό  πρασινωπό αγαλματάκι που κάποιοι το βαπτίσανε ου-Σαμπτί θα βρίσκεται εκεί μαζί σου για να σου κλέψει το δάκρυ
έλα και κάπου στην Απολλινόπολις ή Έντφου αν προτιμάς, θα καθίσεις στον Θρόνο του Ώρου μεταμορφωμένος σε περήφανο Γεράκι κι από κει, πετώντας ψηλά, θα φτάσεις στην Ελεφαντίνη και σε ένα μοναχικό νειλόμετρο θα μετρήσεις αυτά που αισθάνομαι για σένα


έλα και η φελούκα μου θα σε οδηγήσει ακόμα πιο μακριά, ίσως στην Νουβία όπου κορμί με κορμί θα δώσουμε άλλη μία μάχη στο Καντές και νικητές θα πλημμυρίσουμε όχι με κίνδυνο ετούτη τη φορά το Αμπού Σιμπέλ



έλα και γίνε Ραμσής να γίνω η Νεφερταρί και λατρεύοντας τον Ήλιο Θεό, να αφήσουμε τις ακτίνες του να μας πάρουν μαζί τους . . .και να κάνουμε ξανά και ξανά αυτό το ταξίδι με την φελούκα . . .

   

Οι λιθογραφίες εμπνεύστηκαν από τις περιηγήσεις του David Roberts στην Αίγυπτο και την Νουβία. Έργα του μπορείτε να βρείτε σε διάφορα μουσεία ή ιστοσελίδες όλα μαζί συγκεντρωμένα πατώντας εδώ

© 2012 Κωνσταντίνα Λαψάτη ~ Σκέψεις