Νέες Οδηγίες #148 Η Κοινωνία Σας Καλωσορίζει Εγκάρδια.
Εσείς που σήμερα ενηλικιώνεστε στα δεκαοκτώ,
καλωσορίσατε στον κόσμο που κοινωνία ονομάζω.
Καλωσορίσατε γιατί εδώ υπάρχει γεύση από αθανασία.
Κι εσείς, καλό κορίτσι μου έτοιμο,
αυτό που σκέφτεστε είναι αλήθεια,
σας ετοιμάζουμε ένα σπίτι ιδανικό,
ένα σύζυγο, παιδιά όσα επιθυμείτε,
εξασφάλιση και αναγνώριση σε όλους τους φορείς,
φτάνει να είστε υπάκουη σε αυτά
που υπαγορεύω στον άντρα της ζωής σας να ζητά,
καλωσορίσατε στην κοινωνία της ομαλής πορνείας
www.normalabsorbsociety.com
Aγαπημένε
ταλαντούχε χορευτή, ζωγράφε, ποιητή,
για σας, αγόρια μου, έχω ένα εισητήριο που δεν θα μπορείτε
να αρνηθείτε,
στην αίθουσα της φιλοσοφημένης ματαιοδοξίας
θα πνίγεστε σε πελάγη ηδονής με κάθε κίνηση, πινελιά η λέξη,
καλωσορίσατε στην κοινωνία της δικαιοσύνης της λαγνείας
www.justiceforthefew.com
Θα ήθελα στον αθλητή σου να σταματήσεις να μιλάς μόνο για
νίκη,
στο μαθητή σου να μην ζητούσες μόνο το καλύτερό του
και μια γεύση από την τέλεια ρήση,
δάσκαλε και προπονητή,
έχω μια θέση και για σένα που θα αγαπήσεις,
στο μαυσωλείο του τέλειου
θα τρίβεις τις ρωγμές στις ρώγες του Κένταυρου Χείρωνα,
μήπως γυαλίσουν επιτέλους.
Η κοινωνία της κουραστικής ανόδου θα ήθελε να μην σας
καλωσορίσει
-αλλά θα το κάνει-
Μικρό παιδάκι με τα σπίρτα που αγκαλιάζεις τον Τομ Σώγιερ
της Νέας Χιλιετίας, που φιλάει στο χέρι τον όγδοο νάνο, που τσιμπάει φιλικά το
διπλωμένο δέρμα του μικρού Σομαλού κοριτσιού που ερωτεύτηκε, που αγγίζει με το μικροσκοπικό
του δακτυλάκι του ποδιού το Μόγλη στο μάγουλο, που παρακαλάει τον Τζάστιν
Μπίπερ να τον κοιτάξει, που κοιτάει το πόμολο της πόρτας φοβισμένος, που όλοι
κυλιέστε μπροστά της χρόνια τώρα παρακαλώντας να εισέλθετε στην αληθινή
κοινωνία,
Ναι! Αποφάσισα απόψε την είσοδό σας να επιτρέψω,
καλωσορίσατε στην κοινωνία της φιλανθρωπίας,
χωρίς ταυτότητα,
χωρίς έλεγχο,
μα σας παρακαλούμε να μας πείτε εσείς τα ίδια τι χρειάζεστε,
καθώς εμείς βεβαίως δεν γνωρίζουμε τέτοιες ανάγκες,
ζητήστε και θα σας τα παράσχουμε.
www.driedlagoons.com
Αγαπημένε πατέρα, παππού και πρόπαππού μου, θείε μου, πρόεδρέ
μου και πρωθυπουργέ, βασιλιά μου και αυτοκράτορα, πάστορα, πάπα, πατριάρχα μου,
φίλε μου περιπτερά.
Άλφα Άντρα μου, λέω, περήφανε, που πάντα με εξουσιάζεις
έντεχνα άτεχνα και τεχνικά,
σκέφτομαι να σε χαστουκήσω, να σε αποβάλω, προσωρινά να σε
αντικαταστήσω,
με το μετροσέξουαλ σύμβολο που θα επινοήσω,
να δεις πώς γίνεται δίχα βία,
να δεις πώς κάνουνε την τρίχα λεία
και αφήνουνε για πάντα το άγιο γυναικείο μάγουλο απαλό.
Μα θα στη χαρίσω, δεν μπορώ,
γιατί πιστεύω σε σένα,
καθώς μόνο εσύ παράγεις την τέλεια τεστοστερόνη,
με το στρυφνό σου ένστικτο
που διεγείρει το μαγικό οιστρογόνο.
Γι’ αυτό η κοινωνία των ζωντανών σε καλωσορίζει
-λόγω ανάγκης-
Κι εσείς τρίτα, τέταρτα και πέμπτα των ανθρώπων φύλα,
θέση θα έχετε εσείς περίοπτη
στη νέα ετούτη κοινωνία που ετοιμάζω,
και συγχωρέστε με για το λάθος
που έκανα να σας περιθωριοποιήσω
στα χρόνια των φόβων
στα χρόνια της χαρούμενης μάσκας,
του μέηκ-απ των ατελειών
της απεγνωσμένης κραυγής του ατελιέ.
Ναι, θέση περίοπτη σας υπόσχομαι,
να μαθαίνουν τα μάτια να κάνουν όλη τη γύρα
σε όλο το φάσμα,
ωσότου να γίνετε συνήθεις,
ωσότου αγαπηθείτε ως αδέλφια,
ως υιοί και κόρες, μητέρες, πατεράδες,
ωσότου ανακαλύψουμε με έκπληξη τα έκτα, τα έβδομα και τα όγδοα
φύλα,
καλωσορίσατε όλοι σε μια τεράστια Πλατωνική Σφαίρα.
Κι εσύ άνθρωπε που νοιώθεις ότι σε αδίκησε,
λόγω του χρώματός σου,
η φυλή που επισκέφτης,
Αν ήσουνα λευκός και έκανες στο Κιλιμάντζαρο τροχάδι
Αν ήσουνα κίτρινος και στο Κρυφό Σχολειό δίδασκες Ελληνικά
Αν ήσουνα ερυθρόδερμος και τσούγκραγες μπύρα στη Νέα Υόρκη
κατά τον εκατονταετή,
Αν ήσουνα εσκιμώος και έκτιζες ιγκλού ανάμεσα στους
Βεδουίνους,
Αν ήσουνα νέγρος και ξύριζες στο Θηβέτ το κεφάλι επίμονα,
όλα αυτά αν ήσουνα, θα ήταν σίγουρα οι άλλοι ρατσιστές από
απλή συνήθεια,
καλωσορίσατε λοιπόν όλοι μαζί σε μία νέα κοινωνία,
υπόσχομαι το κάθε βλέμμα πια αθώο,
χωρίς να σας περιεργάζεται,
χωρίς να σας θίγει.
www.coloursofthehumanrainbow.com
Τελευταίο αφήνω τον εαυτό μου.
Γιατί θα ήθελα πολύ να με καλωσορίσει ετούτη η νέα κοινωνία
που φτιάχνω στο μυαλό μου μέσα για να ζήσω μία κίβδηλη
ευτυχία.
Ταπεινά θα της το ζητήσω,
θα παρακαλέσω,
πολύ, αλήθεια θε να προσπαθήσω.
Γιατί ξέρω ότι τελικά όλους κι αν τους καλοδεχτώ
σε όλους και αν επιτρέψω μέσα στην κοινωνία μου να εισέλθουν,
η πιο δύσκολη, η ύστατη αποστολή
θα είναι τον ίδιο τον εαυτό μου
να δεκτώ,
να συγχωρέσω
και να με καλωσορίσω.
www.selfforgivenessandacceptance.com
Published on August 12, 2012 14:07
No comments have been added yet.


