(εκατόλεξο χωρίς παύσεις) το Σταφύλι που δεν Γεύτηκα στην Πόλη

Θα περπατήσω μια
φορά ήρεμος στην πολιτεία ετούτη θα καταλύσω για χάρη σου σόλα από ζάχαρη κι
όπως τα σταφύλια πατάς θα νιώσω να με σκέφτεσαι με τρομαγμένο μυαλό και θα
στείλω ήρεμα αγέρα εκεί που περιμένεις κι αν στο γρασίδι του εθνικού κήπου
αράξω θα μυρίσω ήρεμος στον αγέρα που επιστρέφει ευωδίες κρασιού κι η ελπίδα
μου ετούτη θα με κρατάει εδώ με το ενοίκιο συνεπή με το μετρό ισόμετρο
αναπολώντας τον τρύγο που άφησα πίσω στο αγαπημένο χωριό των βραδύτατων φίλων
εδώ τη μέρα εκείνη θα ανυψωθώ αργά μπροστά στην αψίδα και στο ρυθμό σου θα
περπατήσω αργά