Η πόλη
μου δεν ξυπνάει τα κυριακάτικα πρωινά των Σεπτεμβρίων. Σε τρεις πλατείες τσαμπιά από αγιορείτικο
αποβοστρυχώνονται σε στόματα, τρίβονται στους τραχείς ουρανίσκους και
διηθούνται. Αφού τα τσαμπιά χάσουν τη μορφή στους μύλους με τη βραδύτατη
τροχαλία, ξεκινά η έκθλιψη του μούστου.
Έτοιμοι οι γέροι με τη γλευκοποίηση, μαζεύουν τη ψίχα με τα δάχτυλα και
πιάνουν μπουκάλια από σκούρο κίτρινο γυαλί.
Σκυμμένοι μπροστά πασχίζουν να φτύσουν το γινωμένο κρασί. Η σκιά των πολυκατοικιών τους εμποδίζει να
δουν. Ακουμπάνε τα μαραμένα τους χείλη
στα στόμια. Κλείνουν τα μπουκάλια με
φελλούς και το απόγευμα αλείφονται με τα απομεινάρια. Βαλσαμώνονται για μια εβδομάδα.
Published on July 15, 2012 15:09