Kaybolmak imkânsız

Yolculuk ile turistik yolculuk çok iç içe geçmiş olmaklabirlikte aynı şey değiller. Felsefi anlamda tahayyül edilen yolcu, yola sorularlaçıkar ve değişmek ister, ruhani bir risk alır. Çünkü aradığını bulamamaihtimali vardır  ve dönüşte artık başkabirisi olmayı hayal eder. Turist ise programla, haritayla, tavsiyelerle gider,fotoğraflarla yol alır, hatıra toplar, güvenlik arayarak ilerler ve değişmedengeri döner.

Böyle düşünüldüğünde, her şeyin pazarlanarak metayadönüştüğü bu dünyada “yolculuk” pek de çıkılan bir yol değil artık.

Turist “ölmek” istemez, yolcu ise madden ve ruhen ölümügöze alır. Eksik olduğunu düşündüğü bir şeyi bulmaya, hatta o eksiklikleyüzleşmeye gider. Asıl amacı eski benliğinin küçük bir cenazesini kaldırmaktır.

Gerçek yolculukta “görmek” değil, “karşılaşmak” vardır.

Turizm ise karşılaşmayı ortadan kaldırır. Her şey planlanmış,sürpriz, risk ve rastlantı dışlanmıştır. Oysa biliyoruz ki gerçek yolculuğunanlamı, kaybolma ihtimalindedir. Korku, endişe ve merak vardır ve hepsi aynıseferde yaşanır.

Bu tür romantizasyonları pek sevmem ama gerçek yolculuk,kaybolma ihtimaliydi. Şimdi herkesin konumu belli, yolu haritadan tanımlı,dönüş saati belirli. Haritalar, deneyimin yerini aldı fotoğraflar da hatıranın.İnsan artık gidemediği yerleri gezmekle yetiniyor. Kaybolamıyoruz. Vekaybolamadığımız için artık değişemiyoruz.

Belki de bu yüzden, her yolculuk giderek turizme, herarayış giderek gösteriye dönüşüyor. 

Yolda olmanın büyüsü planlı olmakta değil, belirsizlikteydi.Bizse artık yola çıkmıyor, yalnızca bir sosyal medya fotoğrafına poz veriyoruz.