Γράμματα στην αγαπημένη: ποιητική συλλογή του Παναγιώτη Νικολαΐδη

Η ποιητική συλλογή «Γράμματαστην αγαπημένη» του Παναγιώτη Νικολαΐδη εκδόθηκε το 2025 και κυκλοφορεί από τιςεκδόσεις Σμίλη. Το βιβλίο αποτελείται από ποιήματα με κεντρικό άξονα τον στοχαστικό μονόλογο, την εξομολόγηση και τη μνήμη, σε γλώσσα λυρική και προσωπική, ενώ σεκάποια ποιήματά του χρησιμοποιείται και η κυπριακή διάλεκτος.

Τα ποιήματα είναι σε μορφήεπιστολών προς την «αγαπημένη», με επίκεντρο τον έρωτα, τη μοναξιά, τηνοσταλγία και την αναζήτηση ταυτότητας μέσω της γραφής.

Η «αγαπημένη» παραμένει μια συμβολική, μυστηριώδης παρουσίακαι δεν προσδιορίζεται συγκεκριμένα με όνομα ή ιδιότητα. Λειτουργεί περισσότεροως πρόσωπο-σύμβολο έρωτα, μνήμης και προσωπικής εξομολόγησης, παρά ως μιαπραγματική ή αναγνωρίσιμη φιγούρα. Θυμίζει την προσπάθεια του Κώστα Μόντη νακαταγράψει τον συλλογικό και προσωπικό του πόνο μέσα από τα δικά του «Γράμματαστη μητέρα (1965-1980).

Εικάζω ότι ο ποιητής  αφήνειεπίτηδες ανοιχτή την ταυτότητα της δικής του «αγαπημένης», καλώντας τοναναγνώστη να συμμετάσχει στην προσωπική αναζήτηση και στην εσωτερικήπεριπλάνηση του.

Τα εικοσιτέσσερα ποιήματα έχουν ως τίτλο και αρίθμηση τους τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου (α-ω), κάτι που έχει και αυτότον δικό του συμβολισμό.

Προς το τέλος του βιβλίου (ποίημαψ) ο Νικολαΐδης προειδοποιεί την αγαπημένη του:

 

Αγαπημένη

 

ανκάψεις αυτό το βιβλίο

ηστάχτη

θαξεκλειδώσει

τημεταλλική ψυχή σου

σανμανιασμένος

άνεμος.

 

Με αυτό το ποίημα δείχνει τον ρόλο της αγαπημένης ωςαποδέκτη βαθιάς προσωπικής εσωτερικής φόρτισης, ενώ το τελευταίο ποίημα (ω) κλείνειμε μια υπόσχεση:

Αγαπημένη

δενθα σε ενοχλήσω

μεάλλα ποιήματα.

 

Αποσπάσματα από το γεμάτο υπαινιγμούς ποίημα λ (που είναικαι από τα αγαπημένα μου):

Αγαπημένη

…

Εκείνοιείπαν

(κιεμείς χειροκροτήσαμε)

ότιη εισβολή δεν ήταν εισβολή

ήτανμονάχα μια ψευδαίσθηση

μιαανεπαίσθητη υπόμνηση

μιαστιγμιαία κατολίσθηση

έναδιδακτικό παιχνίδι

προσομοίωσης

έναεπίπλαστο αντίγραφο

τηςμνήμης

εκείνοιείπαν

(κιεμείς το σωματοποιήσαμε)

ότιεμείς

δενείμαστε εμείς

(ποτέδεν είμασταν εμείς)

κιότι εκείνοι δεν μπορούν

παράνα είναι μόνο

εκείνοι.