Τέσσερα ερωτικά γράμματα

Τα τέσσερα ερωτικά γράμματα (εκδ. ΔΩΜΑ, μτφ. Δέσποινα Κανελλοπούλου), το πρώτο μυθιστόρημα του Niall Williams, σχεδιάζεται μέσα σε δυο παράλληλες αφηγηματικές γραμμές. Η πρώτη είναι αυτή του νεαρού Νίκολας, ο οποίος έρχεται αντιμέτωπος με το έργο του θεού: ο θεός μιλάει στον πατέρα του και του αποκαλύπτει πως το έργο της ζωής του είναι να ζωγραφίσει στην ύπαιθρο, εγκαταλείποντας για μακρές περιόδους την οικογένειά του. Η δεύτερη φωνή είναι αυτή της Ιζαμπέλ, η οποία περνάει τα νεαρά της χρόνια σε ένα θρησκευτικό σχολείο ενώ αποζητάει την ελευθερία.

Αν κάτι μένει πιο έντονα, δεν είναι η ερωτική ιστορία αλλά η σχέση του μικρού Νίκολας με τον πατέρα του. Ο πατέρας, που εγκαταλείπει την οικογένεια για να αφιερωθεί σε έναν πιο απόκοσμο, θεϊκό – μυστικιστικό προσανατολισμό, γίνεται μια φιγούρα που καθορίζει τη ζωή του παιδιού με τρόπο αμφίθυμο: και θαυμασμός και πληγή. Ο Williams καταφέρνει εδώ να δώσει την αίσθηση μιας οικογενειακής σκιάς, ανάμεσα στην τρέλα και στην πίστη, που δεν φεύγει ποτέ, ακόμη κι όταν η αφήγηση μετακινείται αλλού (στο οικογενειακό τοπίο της Ιζαμπέλ).

Μάλιστα, η περιέργεια του Νίκολας να ανακαλύψει τι ακριβώς κάνει ο πατέρας του κατά την απουσία του, το κυνήγι αυτό, όπως και η σιωπηλή ένταση του πατέρα να προστατευούν οι πίνακες από τις απότομες βροχές, φέρνουν στο μυαλό του αναγνώστη την αγωνία από τον Γέρο και τη Θάλασσα.

Το ερωτικό στοιχείο, αν και κεντρικό ως υπόσχεση, μοιάζει λιγότερο ζωντανό σε σχέση με τις οικογενειακές σκηνές ή την αίσθηση του ιρλανδικού τοπίου.

Μάλιστα, η περιέργεια του Νίκολας να ανακαλύψει τι ακριβώς κάνει ο πατέρας του κατά την απουσία του, το κυνήγι αυτό, όπως και η σιωπηλή ένταση του πατέρα να προστατευούν οι πίνακες από τις απότομες βροχές, φέρνουν στο μυαλό του αναγνώστη την αγωνία από τον Γέρο και τη Θάλασσα.

Το ερωτικό στοιχείο, αν και κεντρικό ως υπόσχεση, μοιάζει λιγότερο ζωντανό σε σχέση με τις οικογενειακές σκηνές ή την αίσθηση του ιρλανδικού τοπίου.