Ergens over gaan

Ik schrijven. Genadeloos.

Omdat een goed boek ‘ergens over gáát, betékenis heeft,’ verzekerde een podcaster me, alsof er boeken bestaan die nergens over gaan, geen betekenis hebben. Nou, die zijn er niet.

‘Ik’ als begrip, dat nauwkeurig dient te worden omschreven.

Wandelde bij Wierum langs het wad vandaag, waar het eb en druilerig was, en scholeksters luid roepend over het slik scheerden, en schapen en lammeren de dijk vol poepten. Er waaide amper wind, er waren geen andere mensen, wat me zeer tevreden stelde.

Uit Paul Blackburns bundel In . On . Or About the Premises, die ik de komende weken in zijn geheel wil vertalen:

ALOUDE VRAAG

(tegen Betaling)

Waarom heeft het leven zo’n
behoefte om in zichzelf te lullen,
terwijl er niemand is om tegen aan te lullen?
#1671, Ton van ’t Hof, 2025, digital art