Peuter Aarde

Vierenhalf miljard jaar geleden klitte materie samen tot de bol die we thans bewonen. Van hoe onze planeet er in haar prille jeugd uitzag, hebben we slechts een vermoeden, geen scherp beeld. Voor een voorstelling ervan zullen we onze verbeeldingskracht moeten aanspreken. En dat is wat Frans Kuipers in het eerste gedicht van zijn cyclus ‘Terra’, opgenomen in de bundel Het nergensgesternte (2005), doet. Ondertitel van de cyclus: ‘Een ode’.

Kuipers, F. (2005). I, Terra, Het nergensgesternte. Atlas.